LI.
L' autre jorn m' en pugiey al cel,
Qu' aniey parlar ab sanh Miquel
Don fui mandatz;
Et auzi un clam que m fon bel:
Eras l' auiatz.
Sanh Jolias venc denan dieu,
E dis: Dieus, a vos mi clam ieu
Com hom forsatz,
Dezeretatz de tot son fieu,
E malmenatz.
Quar qui ben voli' alberguar,
De mati m solia preguar
Qu' ieu 'l fos privatz;
Eras no y puesc cosselh donar
Ab los malvatz.
Qu' aissi m' an tolt tot mon poder,
Qu' om no m pregua mati ni ser;
Neys los colgatz
Laissan mati dejus mover;
Ben suy antatz.
De Tolza ni de Carcasses
No m plang ta fort ni d' Albiges,
Com d' autres fatz:
En Cataluenh' ai totz mos ces,
E y suy amatz.
Mas lo coms e 'l reys los auci,
Sui ben amatz;
Et a 'n de tals en Caerci
Don sui paguatz.
No m clam ni m lau qu' aissi s' esta;
Pero assatz
Y a d' aquelhs q' usquecx mi fa
Mas voluntatz.
En Alvernhe ses aculhir
Podetz alberguar e venir
Descovidatz,
Qu' il non o sabon fort gent dir,
Mas ben lur platz.
En Proensa et els baros
Ai ben enquera mas razos;
Non sui clamatz
Dels Proensals ni dels Guascos
Ni trop lauzatz.
Le Moine de Montaudon.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada
Se borren los comentaris, no pergáu lo tems.
Nota: Només un membre d'aquest blog pot publicar entrades.