XLII.
Pus ma boca parla sens
E mos chantars es faitis,
Vuelh ab belhs motz ben assis
Dressar los entendemens
Dels malvais mal entendens,
Que cuion que valha mais
Hom messongiers que verais;
E 'l sen tenon a folhia,
E 'l dreit tornon en biais.
Ves yfern fay son eslais,
E 'l govern ten ves abis,
Ni ab dreitura s' irais;
Quar tals bast murs e palais
Del dreit de las autras gens,
Qu' el segles deconoyssens
Ditz que mot fa bona via,
Quar es savis e creyssens.
Tot atressi com l' argens
El foc arden torna fis,
S' afina e s' adoussis
Lo bons paupres paciens
En las trebalhas cozens;
E 'l malvatz manens savais,
On plus gent si viest e s pais,
Conquier de sa manentia
Dolor e pena e pantais.
Mas d' aisso no 'l pren esglais,
Quar gallinas e perdis
Lo conorton e 'l bos vis,
E 'l ben qu' en la terra nais,
Dont el es jauzens e gais;
Pueys ditz a dieu en ligens:
Ieu suy paupres e dolens.
E si dieus li respondia,
Poiria 'l dire: Tu mens.
Semblans es als aguilens
Croys hom que gent si guarnis,
Que defora resplandis
E dins val meyns que niens;
Et es mager fenhemens
Que si us escaravais
Si fenhia papaguais,
Quan se fenh que pros hom sia
Us malvatz manens savais.
Tals si fenh pros e valens,
Quar sol gent si viest e s pais,
Que es malvatz e savais;
Mas si los autres payssia,
Per aquo valria mais.
Pierre Cardinal.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada
Se borren los comentaris, no pergáu lo tems.
Nota: Només un membre d'aquest blog pot publicar entrades.