XVII, S' ieu fos aissi senhers e poderos

XVII.

S' ieu fos aissi senhers e poderos

De mi mezeys, que no fos amoros,

Ni no m' agues amors el sieu poder,

Ben feira tan qu' a totz feira saber

Del rey Felip, e quals mortz e quals dan

E quals dols es, quar el be non es pros,

E quar Peyteus vai ab Fransa merman.

E si Richartz pren lebres e leos,

Que non reman per plas ni per boyssos,

Enans los fai dos e dos remaner

Per sa forsa, c' us no s' auza mover,

E cuia ben penre d' aissi enan

Las grans aiglas ab los esmerilhos,

Et ab buzacx metr' austors en soan.

E 'l reys Felips cassa lai ab falcos

Sos passeratz e 'ls petitz auzelhos,

E siey home non l' auzan dir el ver,

Quar pauc e pauc se laissa dechazer

Say a 'N Richart que l' a tolgut oguan

Engolesme, don s' es fagz poderos,

E Toloza qu' el te sobredeman.

E pus per sa terra non es iros,

Membre 'l sa sor' e 'l marit ergulhos

Que la laissa e non la vol tener;

Aquest forfait mi sembla desplazer,

E tot ades que s' en vai peiuran,

Qu' el rey navar a sai dat per espos

A sa filha, per que l' anta i es pus gran.

E s' aissi pert sos dregz entre qu' es tos,

Lay quant er vielhs, en sera vergonhos,

E ja Franses non aian bon esper

Quar an lor tot qu' om sol sai tan temer;

No prezon re lur dig ni lur deman

Sai vas Peiteus, enans s' en fan janglos,

Quan son ensems En Richart e 'N Bertran.

E venram say ab las novelhas flors,

E lur bobans sera de sobr' en jos,

E ja 'N Gasto no ns poira pro tener

Que nos tollan lo mon pres San Sever,

A Rocafort tot quan tolgut nos an,

Si qu' en Peiteus seran nostres brandos

Gent alumatz, si que totz o veiran.

Bertrand de Born.