XXV.
Ab grans trebalhs et ab grans marrimens
Veyrem hueymais cristiantat estar,
Pus mortz es selh qu' era del mon ses par,
Qui valia sobre totz los valens,
Qu' era de cor per Ihezu Crist issitz
Del sieu pays contra 'ls fals Turcx aunitz,
E dieus a 'l pres e trach d' aquesta vida,
Pero non l' er trop esta mortz grazida.
Mortz es lo reys don em trastotz perdens
Tan que lunhs hom no pot ben adysmar,
E ges per so sa mortz no ns deu membrar,
Ans devem mielhs pus afortidamens
Totz anar lay ab armas, gent garnitz
Per secorre a selhs qu' elh a gequitz
E per amor, qu' el dans e la fallida
Restauressem en alquna partida.
Ar fora temps qu' om se crozes breumens,
E clercia o degra prezicar
Per tot lo mon, e tal perdon donar
Qu' om s' en crozes pus afortidamens;
Et en aissi los Francx foran seguitz
Et ajudatz e trop pus afortitz;
Mas la gleiza esta tan endurmida
Que de passar negus homs non covida.
Ans vos dirai que fan cominalmens
Selhs que la crotz solian far levar;
Elhs per deniers las fan a moutz laissar:
E degron mielhs prezicar a las gens,
Quar moutz n' estan sai flacx et adurmitz,
Quar del crozar nulhs prezicx no y 's auzitz;
E del prezic degra s movre tals crida
Per que s crozes la gens pus afortida.
Si per lo mon fos bos acordamens
Que cristias se denhesson amar
E s volguesson contra 'ls Turcx acordar
Non lur foro ja pueys trop defendens,
Ans cre fosso totz mortz o escofitz,
E la terra, on ylh se so noyritz,
Per cristias fora leu conquerida,
Que ja lunh Turc non trobera guandida.
Maires de dieu, verges emperairitz,
Pus pres avetz aquelh que ns era guitz,
Al rey Felips donatz longamens vida,
E gardatz lo de dan e de falhida.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada
Se borren los comentaris, no pergáu lo tems.
Nota: Només un membre d'aquest blog pot publicar entrades.