De nostra companhia s gar,
Qu' ieu chan per mon cor alegrar
E per solatz dels companhos,
E plus per so qu' esdevengues
En chanso qu' a mi dons plagues;
Qu' autra voluntatz no m destreng
De solatz ni de belh captenh.
Pauc val qui non es enveyos,
E qui no dezira 'l plus car;
E qui no s' entremet d' amar,
Non pot essor valens ni pros;
Que d' amar ven gaugz e ven bes,
E per amor es hom cortes;
Et amors dona l' art e 'l genh
Per que bos pretz troba mantenh.
Ben es savis a ley de tos,
Qui drut blasma de folheiar,
C'om, pos que s sap amezurar,
Non es pueys adregz amoros;
Mas selh que sap far nescies,
Aquel sap d' amor tot quan n' es;
Qu'eu no sai trop ni no m' en fenh,
Ni ja no vuelh qu' om m' en essenh.
De la belha cuy suy cochos,
Dezir lo tener e 'l baizar
E 'l jazer e 'l plus conquistar,
Et apres mangas e cordos,
E del plus que 'l prengua merces;
Qu' ieu no serai jamais conques
Per joias ni per entresenh,
Si so que plus vuelh non atenh.
Ben aya qui prim fon gilos,
Que tan cortes mestier saup far;
Quar gilozia m fai gardar
De folhs parliers e d' enoios.
De gilozia ay tant apres
Que mi eys en tenc en defes
Ab mi dons, que autra non denh,
Neys del cortejar m' en estenh;
E val mais belha tracios,
Don ja hom non trobe son par,
Qu' autrui benenans' enveyar,
Quan Dieus ne vol ajustar dos;
De dona vuelh que l' ajut fes,
E que ja no l' en sobre res,
Per que m' enquier on vau, d' on venh,
Pus del tot a son plazer tenh.
N' Audiartz, de vos ai apres
Que d' una sola sui cortes,
E d' una chan e d' una m fenh,
E d' aquelha Miravalh tenh.
Atrobaretz greu qu' us n' essenh
D'amar, pus ieu de vos n' aprenh.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada
Se borren los comentaris, no pergáu lo tems.
Nota: Només un membre d'aquest blog pot publicar entrades.